شهرداری انار در سال 1335 شمسی تاسیس شد.با تاسیس شهرداری در این سال،محمدرضا بهرامپور به عنوان اولین سرپرست شهرداری انار معرفی شد.چندماه بعد سید حسین مهدوی به عنوان شهردار انار آغاز به کار کرد.سیدموسی تهامی و بهمن برتر اصفهانی نیز شهرداران بعدی انار تا سال 1357 بودند.
همچنین سید علی اکبر مهدوی،علی اصغر یزدیان،عزیز رحمانی،شیخ مهدی خادمی و حسن محی الدینی نیز جزو اعضای اولین انجمن شهر انار در پیش از انقلاب بودند.
انار در دوره قاجار و پهلوی همچنین دارای ادارات قند و شکر،پنبه،مالیه،امینه،تلگرافخانه و. نیز بوده است.اولین نیروگاه برق انار نیز در اواخر دهه 40 شمسی در خیابان ششم بهمن (خیبان امام کنونی،جای ناحیه مقاومت)راه اندازی شد.
اداره طرق و شوارع در دوره پهلوی کار ساخت راه ها را برعهده داشت.اداره طرق انار نیز که شبعه ای از اداره راه مرکزی یزد بود،در سال 1325 شمسی در حاشیه جاده قدیمی رضا خانی که اکنون در ابتدای شهرک آزادگان قرار گرفته،ساخته شد.
اداره طرق انار چندراه از جمله بخشی از راه رفسنجان،بافق و یزد را احداث کرد.
در سال 1320 و همزمان با جنگ جهانی دوم که ایران با بحران اقتصادی شدیدی مواجه شد،انگلستان جهت اعزام نیرو به کشورهای متحد خود به احداث جاده نیاز داشت تا با کمترین مسافت و زمان ممکن ساخته شود.قسمتی از این جاده که از شهر انار می گذشت توسط اداره طرق انار ساخته شده است.
برای ساخت این جاده،405 انگلیسی در دو منطقه شمش و کرمانشاهان مستقر شدند.هنگام آغاز به کار،انگلیسی ها برای هرکارگر روزانه هفت ریال دستمزد مقرر کردندکه در اثر قحطی و گرسنگی شدید در منطقه تصمیم بر آن شد که هر کارگز یک کیلو آرد و پنج ریال دستمزد بگیرند.به این ترتیب مردم زیادی در انار جهت کار به اداره طرق روی آوردند.
به گفته علی اکبر ابولی،بازمانده کارگران اداره طرق انار،دست کم 75 زن و دختر اناری نیز به عنوان کارگر در احداث این جاده کار میکردند.ساختمان اداره طرق انار در تاریخ 24 اسفند 1383 با شماره 11615 به عنوان اثر ملی ثبت شده است.
نخستین مرکز درمانی انار در سال 1312 شمسی به نام درمانگاه سعدی راه اندازی شد.این درمانگاه که در محله صدرآباد انار قرار دارد.در فهرست میراث ملی کشور به ثبت رسیده است.
دکتر رنجبر،دکترضیایی،دکترسام زاده،.و همچنین پزشکان هندی و پاکستانی از جمله نخستین کسانی بودند که در این درمانگاه طبابت می کرده اند.سید علی اکبر مهدوی از خیرین و خوانین انار زمین این درمانگاه را اهدا کرد.
پس از ورود مسلمین به ایران دین اسلام به تدریج و در طول قرن ها در نقاط مختلف گسترش پیدا کرد اما مناطق مرکزی از جمله یزد،کرمان،و. دیرتراز سایر نقاط به دین اسلام گرویدند و تاقرن ها همچنان بر دین زرتشتی بودند.هر چند به مرور زمان جمعیت مسلمانان در این مناطق بیشتر از زرتشتیان شد.
شهر انار به دلیل آن که همیشه درمسیر یکی از راه های مهم ارتباطی ایران قرار داشته،شاهد حوادث و رویدادهای تاریخی متعددی در قرون مختلف پیش از اسلام و پس از اسلام بوده است.
در انار علاوه بر کشاورزی و دامداری،صنایع دستی نیز رونق خاصی داشته است.فرش بافی با طرح های کاشان،اصفهان و کرمان ازجمله صنایع دستی پر رونقی بوده که امروز نیز همچنان در انار وجود دارد،هرچند رونق گذشته را ندارد.
کاربافی،لبافی،چرخ ریسی و اسی»از جمله صنایع دستی سنتی و قدیمی دیگری در انار بوده که این روزها جز نام و خاطره از آن ها چیز دیگری باقی نمانده است.
ساکنان انار در گذشته ها در صنعت کاربافی،سفره،جاوند،پارچه نخی و پارچه کرباس»تولید می کرده اند.مردم این منطقه با رنگ آمیزی پارچه های کرباس از آن ها برای تهیه لباس استفاده می کرده اند.
جاوند به پارچه های عمدتا مربعی شکل گفته می شود که دارای ابعادی به اندازه دو متر در دو متر بوده و مردم انار از آن به عنوان جا رختخوابی»استفاده می کردند.
صنعت کاربافی نشان می دهد که مردم این منطقه حتی در دوخت لباس از یک فرایند صنعتی استفاده می کرده اند.
اقتصاد انار عمدتا بر پایه کشاورزی و پسته کاری و تعداد اندکی واحد صنعتی است.شغل اغلب مردم انار کشاورزی
و باغداری پسته و همچنین تعداد محدودی هم دامپروری(شتر،گاو،گوسفند،و.) است.پسته کاری در انار از دهه 40 شمسی نسبت به قبل رونق گرفت و پس از انقلاب سال 1357 شمسی کم کم پسته جای سایر محصولات کشاورزی
را گرفت.
البته در سال های اخیر کشت های گلخانه ای خیار ،گوجه،قارچ،و.نیز در انار به طور محدود آغاز شده است.
تا چندین دهه قبل گندم،جو،پنبه،وصیفی جات عمده ترین محصولات کشاورزی انار بود.
پنبه کاری در انار طی سال های قبل از انقلاب 1357 شمسی در سطحی بود که مازاد مصرف مردم به کارخانه های پنبه یزد فروخته می شد یا اینکه این محصول شهر انار به روسیه صادر می گردید.
توابع و روستاهای مسی شهرستان انار در حال حاضر عبارتند از :
امین شهر
بیاض-لطف آباد-گلشن-احمد آباد-
اسدآباد-امین آباد-جمشیدآباد-ناصریه
بشرآباد-تراب آباد-رسول آباد-داوودآباد
صفاعیه-اکبر آباد-توکل آباد-عباس آباد
ده رئیس-علی آباد آقا حسن-قبان آباد-گلستان
نوشهر-اسدآباد رهنما-شاهم آباد-بهشت آباد
توکل آباد نظری-حجت آباد-مهدی آباد امین-مهرآباد
گیتی آباد-محمدآباد ساقی
رسوم و سنت ها نشان دهنده فرهنگ و تاریخ یک منطقه است. در شرح ستان انار رسوم هایی در قدیم وجود داشته که از قدمت کهن و فرهنگ مردمان این منطقه خبر می دهد.برخی از این رسوم ها عبارت اند از:
رسم شنبه اول سال
عاروسو روی بوم
ازدواج قنات ها
چهارشنبه سوری
مراسم شب اسفند
جنگ باد
هوعلی جان
رسم و رسوم های شهرستان انار
نخستین کتاب هایی که به شهر انار یا نام کهن آن یعنی آبان اشاره کرده اند.مسالک الممالک اصطخری،مسالک و ممالک ابن خردادبه،احسن التقاسیم مقدسی،حدودالعام و تاریخ طبری است.
اصطخری شهر آبان(انار فعلی)را در 18 فرسخی رودان و 25 فرسخی فهرج یزد معرفی کرده،ابن خردادبه و مقدسی شهر آبان را از توابع روذان(رودان)کرمان دانسته اند و حدودالعام نیز انار را شهری در مسیر رودان از پارس و جای با نعمت نامیده است.
تاریخ طبری نیز به وقایع دوره پادشاهی شاپور بزرگ ساسانی و اسکان دادن اسیران عرب در برخی از شهرهای ایران از جمله شهر آبان(انار ککنونی)اشاره کرده است.
در نقشه های تاریخی به جا مانده از جغرافی دانان قرون اولیه اسلامی از جمله اصطخری و. نام آبان نیز مشاهده می شود.
انار یک دشت بزرگ با دو کوه است.یکی کوه ایستگاه از رشته کوه مرکزی ایران با 1636 متر ارتفاع که در 12 کیلومتری شمال شرقی انار قرار دارد و دیگری نیز کوه گودچاه از رشته کوه مرکزی ایران با 2484 متر که در 24 کیلومتری جنوب غرب انار قرار گرفته است.رودخانه شور،انار رود(رود اسحاق آباد)،رودخانه فصلی بیاض،دریاچه نمک،تالاب فرهنگ آباد و کلوت ها نیز از جمله رودها و جاذبه های طبیعی انار هستند.
قلعه بیاض تا حدود 80-70 سال قبل مورد استفاده قرار می گرفته است.اوج استفاده از قلعه در دوران قاجاریه بوده که هرج و مرج و غارت خصوصا از جانب ایل بهارلو باعث صدمه به این بنا شده است.
برای مطالعه کامل به ادامه مطلب مراجعه کنید.
ادامه مطلب
ملامحمدحسین اناری از علمای قرن 13 هجری قمری بوده است.احمد بن زین الدین احساعی که معروف به شیخ احمد احساعی»و بنیان گذار مکتب شیخیه بوده،در پاسخ به سوالات ملامحمدحسین اناری،رساله ای به عنوان رساله فی جواب الملا محمدحسین الاناری»نوشته است.
تاریخ این رساله 28 جمادیالاول 1235 هجری قمری برابر با 22 اسفند 1198 شمسی است.
مولانا محی الدین بن بدرالدین اناری از اخترشناسان سده 10 هجری قمری بوده است.شاه عباس صفوی به این شتاره شناس اناری،اعتقاد زیادی داشت.
مولانا محی الدین بن بدرالدین انار،سال1012 هجری قمری را سالی پرحادثه پیش بینی کرده بود که همین گونه هم شد.دراین سال،شاه عباس صفوی به ارمنستان لشکرکشی کرد.شاه عباس در این مقطع،پس از فتح تبریز،اقدام به باز پس گیری ولایات از دست رفته ایران در آذربایجان،ارمنستان،گرجستان و شروان نمود که در زمان پدرش از ایران جدا گشته و به دست ترکان عثمانی افتاده بود.
از مولانا محی الدین اناری یک کتاب خطی به نامجامع القرانات»به جای مانده که با خط نستعلیق نوشته شده و موضوع آن نجوم است.آنگونه که در این مقدماه این کتاب آمده،محی الدین اناری این کتاب را با توصیهابوالمظفر شاه اسماعیل صفوی بهادرخان»نوشته است.
مولانا شیخ محمد فقیه اناری،فقیه و مجتهد و از شاگردان شیخ بهایی بوده و نزد او علوم دینی،حدیث،هندسه،منطق،ریاضی،طب و علوم غریبه را فرا گرفته بود و ازشیخ بهایی اجازه روایت حدیث و اجتهاد و صدور فتوا داشت.
شیخ بهایی دانشمند نامدار قرن دهم و یازدهم هجری که در دانش های فلسفه،منطق،هیعت و ریاضیات تبحر داشت.در حدود 95 کتاب و رساله از او در ت،حدیث،ریاضی،اخلاق،نجوم،عرفان،فقه،مهندسی و هنر و فیزیک بر جای مانده است.یونسکو به پاس خدمات وی به علم ستاره شناسی،سال 2009 را به نام او سالنجوم و شیخ بهایی»نامگذاری کرد.
شیخ محمدفقیه فرزند مولانا سلطان محمود اناری بوده است.از مولانا سلطان محمود اناری و اینکه چه مرتبه و جایگاهی داشته،اطلاعاتی در دست نیست.
شیخ محمد فقیه در دوره صفویه زندگی می کرده و معاصرشاه عباس اول و شاه صفی بوده است.این فقیه و داشمند اناری در اردوی شاه صفی در عتابات عالیات حضور داشت.در این اردو هنگامی که شاه بر امیرخان مهردار،حاکم کرمان خشم گرفته بود و میخواست علیه او اقدام کند،شیخ محمد فقیه چون علوم غریبه می دانست،این دشمنی را به دوستی بین آن ها تبدیل کرد.
درباره این سایت